Natijah ICT dalam pendidikan

Seiring dengan perkembangan era globalisasi dan keperluan semasa dalam Abad ke-21,
sekolah-sekolah atau institusi-institusi pengajian perlu mempunyai hala tuju masingmasing dalam memberi cabaran pendidikan kepada pelajar-pelajarnya. Penyediaan
sedemikian merupakan keperluan yang wajib ada pada pelajar-pelajar selaras dan sejajar
dengan kehendak keperluan tersebut. Bagi merancang untuk mendapatkan pekerjaan
yang sesuai untuk masa hadapan, mereka perlu merancang dan memikirkan bermula dari
sekarang. Untuk memenuhi dan menyahut cabaran tersebut, institusi-institusi berkenaan
perlu menukar ‘paradigmanya’, dari hanya melahirkan pelajar yang hanya berkemahiran
tertentu kepada pelajar atau warganegara yang boleh dijadikan sumber rujukan, boleh
mentadbir dan boleh digunakan sebagai penyelesai masalah serta dapat membuat sesuatu
keputusan dengan baik dan bernas. Kemahiran sedemikian adalah merupakan proses
pembelajaran seumur hidup, yang mana pembelajaran tersebut perlu dipelajari dengan
pelbagai kaedah sama ada secara penyertaan atau dengan kaedah pembelajaran tersendiri
pelajar-pelajar itu sendiri.

Secara tradisi, kaedah pembelajaran rata-rata lebih menjurus antara guru dan pelajar.
Kaedah ini amat popular di kebanyakan sekolah. Melalui kaedah tersebut, guru menjadi
sumber ilmu atau sebagai ‘input’ kepada pelajar. Kini, kaedah pembelajaran sedemikian
sudah tidak begitu sesuai lagi, sebaliknya ia sesuai dengan menukar kepada guru sebagai
fasilitator dan pengurus dalam bidang pengajaran dan pembelajaran masing-masing.
Dalam pada itu, sikap pelajar-pelajar itu sendiri perlu juga berubah dari pelajar yang
‘pasif’ kepada pelajar yang berdikari, bermatlamat, berpandangan jauh, mempunyai sifatsifat yang mulia dan bertanggungjawab dalam segala tindak-tanduknya, demi untuk
mencapai cita-cita yang dicita-citakan. Keperluan tersebut bukan sahaja dapat melatih
dan membolehkan pelajar-pelajar sentiasa mengambil bahagian dengan cara yang
tersendiri, tidak terlalu mengharapkan orang lain, tetapi dapat belajar me lalui pengalaman tersendiri. Berdasarkan fakta tersebut, ‘Internet’ adalah merupakan alat yang sangat “sinonim” atau berkait rapat dengan keperluan pelajar-pelajar yang sedemikian, yang lebih menjurus kepada mencorak dan menjana minda selaras dengan perkembangan
dunia masa kini. Disamping itu juga, ia boleh memberi pengalaman kepada pelajar
supaya turut serta dalam pembelajaran secara terus dan pantas dengan dunia luar.
Dengan itu pelajar-pelajar secara langsung, bukan sahaja tahu menggunakan teknologi
berkenaan melalui bacaan dan tulisan yang terpapar dilayarnya tetapi tahu bagaimana
menggunakannya untuk mendapatkan sumber maklumat yang pelbagai menerusi
perkhidmatan yang ditawarkannya. Doyle (1992) secara ringkas mendefinasikan bahawa
kepandaian dan kemampuan sesorang itu memperolehi maklumat membolehkan ia dapat;

o menambah ilmu pengetahuan
o mengenal pasti dan mendapat tahu dengan tepat sumber maklumat
o mengetahui bagaimana maklumat yang terkandung dalam sumber tersebut diperolehi
o menilai kualiti maklumat yang diperolehi
o tahu menguruskan maklumat tersebut dan
o dapat menggunakan maklumat secara efektif

Dalam era globalisasi yang berteknologi maklumat (IT), Internet merupakan salah satu
penyalur pelbagai sumber maklumat kepada rangkaian komputer di seluruh dunia,
melalui kemudahan sistem rangkaian secara terus. Justeru itu, World Wide Web
(WWW), mengharapkan Internet supaya sekolah dan institutsi-institusi pengajian dapat
memperbanyakkan “LamanWeb”nya. “LamanWeb” sedemikian bukan sahaja boleh
berguna untuk pe langgan berinteraksi di antara satu sama lain, tetapi juga berguna untuk
dijadikan bahan dalam penyediaan ”hardware” dan “software”. Di samping itu, sum ber-sumber lain dari seluruh dunia yang dapat dirangkaikan bersama, dapat menjadi
penyumbang dalam membantu menambahkan maklumat-maklumat yang diperlukan.
Tidak hairanlah dengan teknologi terkini yang semakin maju, generasi akan datang dan
masa kini telah boleh melayari LamanWeb berteknologi “3 Demesi”, di mana “sofware”
yang dipanggil “Virtual Reality Markup Language (VRML)”digunakan. “Software” ini
diambil melalui program yang boleh disambungkan kepada LamanWeb ke Layar Utama
dari Pengkalan Data (Data Base) dan rangkaian utama - kampus. Hutchinson (1996)
percaya LamanWeb sedemikian boleh menjadikan sesebuah institusi dalam situasi yang
sebenar dan dapat memperkenalkan institusi atau sekolah tersebut dalam “Cyberspace”
(Duniasiber).

Dalam hal yang demikian, sistem persekolahan dan institusi-institusi yang ada di masa
kini dan akan datang, semestinya perlu bersungguh-sungguh dalam menjayakan
pelumbaan “Dunia Bermaklumat” (Information Age) ini. Ini termasuklah menstrukturkan
semula proses pembelajaran dengan melihat kepada penggunaan dalam dunia nyata,
menukar peraturan di mana guru atau pengajar yang hanya boleh mengajar subjek-subjek
tertentu kepada fasilitator-fasilitator yang aktif dalam mempelbagaikan kaedah
pengajaran dan pembelajaran terkini dan berwawasan.

Untuk mencapai perubahan ketahap yang boleh dianggap berjaya, ia perlu penstrukturan
yang lengkap dan hendaklah dipraktikkan. Tidak hairanlah dikebanyakkan negara-negara
membangun di dunia, guru-guru sekolah tersebut lazimnya telah menggunakan komputer
dalam bilik darjah sebagai “Alat Bantu Mengajar”. Namun begitu, bagi negara sedang
membangun seperti Malaysia tidak juga jauh ketinggalan. Malaysia telah memperkenalkan komputer di sekolah-sekolah keseluruh negara beberapa tahun lepas
dan dijangka pada tahun 2010 semua sekolah di negara ini akan menerapkan
pembelajaran berkonsepkan sekolah “Bistari”, di mana pengajaran dan pembelajarannya
berteraskan IT dan ICT.

“Menjadikan “Sekolah Bistari” adalah merupakan perancangan yang telah di
rancang dalam sistem pendidikan negara kita. Sekolah Bistari akan
diperkenalkan keseluruh negara, bukan hanya untuk keperluan Multimedia
Super Corridor (MSC) atau Koridor Raya Multimedia, tetapi untuk keperluan
generasi Malaysia akan datang, supaya menjadi lebih kreatif dan inovatif
selaras dengan perkembangan teknologi terkini dan mampu mngikuti
perkembangan teknologi globalisasi yang semakin pesat”
Dato’ Sri Najib Tun Hj. Abdul Razak
Menteri Pendidikan Malaysia (MSC, 1997)

http://www.ipbl.edu.my/inter/penyelidikan/2002/hajiman